Na łożu śmierci św. Franciszek bardzo konkretnie opisuje wydarzenia,
które doprowadziły go do nawrócenia oraz do podjęcia życia, które dziś zwie się franciszkańskim:

Mnie, bratu Franciszkowi, Pan dał tak rozpocząć życie pokuty: gdy byłem w grzechach,
widok trędowatych wydawał mi się bardzo przykry.
I Pan sam wprowadził mnie między nich i okazywałem im miłosierdzie.
I kiedy odchodziłem od nich, to, co wydawało mi się gorzkie,
zmieniło mi się w słodycz duszy i ciała; i potem nie czekając długo, porzuciłem świat.
















 

 

 

 

 

 

 

Każdy, kto pragnie podjąć się sposobu życia św. Franciszka, tak jak on musi podjąć trud przemiany życia.
Konstytucje Generalne Zakonu Braci Mniejszych nazywają tę przemianę - formacją. Wyróżniają przy tym dwa rodzaje formacji:
 

• początkowa - podlegają jej wstępujacy do Zakonu, aż do momentu złożenia profesji wieczystej

• ciągła - jest obowiązkiem każdego brata, niezależnie od tego, jak długo już trwa w Zakonie

 

Decyzję o przyjęciu kandydata do Wspólnoty podejmuje Minister Prowincjalny,
po konsultacji z Referentem Powołaniowym. Pierwsze lata życia franciszkańskiego dzielą się na nastepujące etapy:
 

• Postulat - roczna formacja w postulacie stanowi przejście z życia świeciego do zakonnego; jest także okazją do pogłębienia życia religijnego;

• Nowicjat- jest to właściwy okres "próby" poprzedzający złożenie pierwszych ślubów zakonnych; trwa on pełny rok;

• Klerykat / Juniorat- czas przygotowania do złożenia ślubów wieczystych, a jednocześnie do podjęcia obowiązków brata-kapłana (klerykat) lub brata-laika (juniorat).
  
   

Prawo zakonne określa, iż czas od profesji czasowej do profesji wieczystej nie może być krótszy niż 3 lata.
Przeciętnie wynosi on 4 lata, może jednak ulec wydłużeniu. Z chwilą złożenia profesji wieczystej dany brat staje się pełnoprawnym członkiem Zakonu Braci Mniejszych.